2 Mars 2024

Dante Alighieri u bë një ikonë e letërsisë perëndimore me kryeveprën e tij  Komedia Hyjnore, e cila përshkruante një udhëtim në parajsë, ferr dhe purgator.

Përshkrimi i tij i ferrit është tani standardi – një ferr prej nëntë rrathësh ku shkelësit më të këqij janë të kufizuar në skajet më të thella dhe mëkatarët marrin ndëshkime ironike për veprat e tyre të këqija.

Megjithatë, pavarësisht trashëgimisë së tij fytyra e vërtetë e artistit është e mbuluar me mister, me pikturat më të njohura të ngjashmërisë së tij të krijuara shumë kohë pas vdekjes së tij.

Tani një studim i ri ka zbuluar se si dukej shkrimtari, duke përdorur kafkën e Dantes për të rikrijuar në mënyrë dixhitale pamjen e shkrimtarit ikonë.

Eksperti brazilian i grafikës Cicero Moraes, autori kryesor i studimit, përshkroi pse përshkrimet tradicionale të poetit ishin të shkurtra.

Ai tha: “Shumica bazohen në informacionin që përmban biografia e Dantes e shkruar nga shkrimtari Boccaccio.

Domethënë, se ai ishte një individ me gjatësi mesatare, disi i përkulur, me një fytyrë të gjatë, një hundë aquiline dhe me sy më të mëdhenj se sa të vegjël.

Megjithatë, Boccaccio nuk e njihte personalisht Danten dhe mblidhte raporte nga njerëz të afërt të poetit dhe që jetonin me të.

“Të gjitha përafrimet duket se ndjekin përshkrimet e Boccaccio-s, por ne kërkojmë të bëjmë në mënyrë rigoroze atë që tregojnë kockat.”

Autorët filluan duke rikrijuar në mënyrë dixhitale kafkën e poetit italian, duke përdorur një analizë të vitit 1921 të eshtrave të tij, të përforcuar me të dhëna nga një artikull i vitit 2007 për fytyrën e tij.

Moraes tha: ‘Ne vazhduam më pas me përafrimin e fytyrës.

“Kjo konsiston në bërjen e një sërë projeksionesh bazuar në të dhënat statistikore të nxjerra nga analizat e tomografisë dhe ultratingujve dhe duke i kryqëzuar ato me deformimin anatomik.”

Deformimi anatomik është kur fytyra e dixhitalizuar e një dhuruesi të gjallë shtrembërohet derisa të përshtatet me kafkën në fjalë, duke zbuluar në “një fytyrë të pajtueshme me atë të poetit në jetë”, tha Moraes.

Ai vazhdoi: ‘U krijuan dy grupe imazhesh, njëra me një qasje objektive, në shkallë gri, pa flokë dhe me sy të mbyllur.

‘Dhe një tjetër me ngjyra dhe me elemente subjektive, si ngjyra e syve, lëkurës dhe veshjes, sipas imazheve më të njohura.’

Moraes tha se fytyra që ata kishin krijuar zbuloi një njeri të munduar.

“Ajo tregon një njeri brilant, por të hidhëruar nga mërgimi,” tha ai.

Projekti zbuloi gjithashtu se Dante – i cili shpesh përshëndetet si babai i gjuhës italiane – kishte një kafkë më të madhe se mesatarja.